Dat goed kunnen horen ook iets doet aan je hersengezondheid, werd al in 1989 gesignaleerd, maar vrijwel niemand die het hoorde. Het kreeg pas enige bekendheid door het rapport over dementie in het medische tijdschrift The Lancet in 2017. Ze vonden het zelfs een belangrijkere risicofactor dan bijvoorbeeld hoge bloeddruk of roken.

Opmerken dat mensen met een hoorstoornis op middelbare leeftijd een hoger risico hebben op dementie is nuttige informatie, maar de vraag is natuurlijk hoe dat komt en hoe dat verholpen kan worden. Naar de oorzaak is het nog zoeken, al zijn er wel enkele ideeën. Zo zou de hoorstoornis meer werkkracht van de hersenen vragen om de verstoorde binnenkomende informatie te verwerken, waardoor dementie sneller effect heeft op ons handelen. Dit is de zogenaamde “cognitive load hypothesis”. Het zou echter ook kunnen zijn dat zowel de hoorstoornis als de verminderde hersengezondheid het gevolg zijn van een gemeenschappelijke oorzaak.

Er verschijnen voorzichtig hoopgevende studies die aantonen dat hoorstoornis wegwerken met hoortoestellen leidt tot betere kwaliteit van leven en betere hersengezondheid. Hoortoestellen worden ook steeds kleiner en minder zichtbaar, waardoor het stigma vermindert. Dat is goed nieuws.

Er wordt ook onderzoek gedaan naar de vraag of cochleaire implantaten, hoortoestellen die op de schedel vastgemaakt worden, effect hebben op kwaliteit van leven en hersengezondheid. Dat onderzoek wordt onder meer bij het Universitair Ziekenhuis Antwerpen (UZA) uitgevoerd.